امام علی (ع) در دوران حکومت کوتاه خود، جز به حاکمیت اسلام و اجرای احکام و قوانین آن نمی‌اندیشید تا در پرتو آن «عدالت در جامعه» برقرار شده و مردم در جامعه‌ای سالم و عادلانه به «رشد و کمال معنوی» نایل شوند. هر چند موانع فراوانی از سوی افراد و جریانات مختلف ایجاد شد و حضرت برای رسیدن به هدف مقدس فوق، توفیق کامل نیافت، اما گفتار و سیره او در اداره جامعه، الگوی روشنی برای مسلمانان، بلکه بشر به ارمغان گذاشت.
احکام و دستوراتی که از سوی حضرت در عرصه‌های گوناگون اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و یا نظامی صادر می‌شد، در یک دسته بندی کلی دو گروهند:
گروه اول: دستوراتی که بر اساس آیات قرآن و سنت رسول خدا (ص) به عنوان تحقق حکم شرعی انجام می‌شد.
نامه‌ها و سخنرانی‌های حضرت، موارد فراوانی از این قبیل دستورها و احکام را در بر دارد. دستور اقامه نماز، روزه داری، پرداخت زکات و ده‌ها نمونه دیگر، در زمره این گروهند. در این عرصه امام علی (ع) شأن ابلاغ احکام الهی را دارد و مردم را به انجام دستورهای الهی تشویق می‌کند.
گروه دوم: احکام و دستورهایی است که از امام (ع) به عنوان حاکم جامعه و مجری قوانین و مقررات اسلامی و بر اساس مصالحی که تشخیص می‌داد، صادر می‌شد؛ احکامی که معمولا در اوضاع گوناگون زمانی و مکانی و بنا بر مقتضیات از سوی حاکمان و مدیران جامعه مقرر و به اجرا گذاشته می شود. از این دسته احکام، به احکام حکومتی، ولایی و سلطانی یاد می شود.

مشخصات کتاب؛
نام مؤلف/گردآورنده: سیدجواد ورعی
فرمت کتاب: exe – ویندوز
لینک دانلود مستقیم
لینک دانلود کمکی: دریافت فایل