رمان اجتماعی «عصر اَسَف»، بدون آنکه خیلی طعم تاریخی به خود بگیرد، بر اساس واقعیت‌های کلیِ گذشته بر کشور ایران در صد سال پیش، و دوران قحطی جنگ جهانی نگارش شده است. در پایان دوران حکومت قاجار که مصادف بود با جنگ جهانی اول، کشور عرصه تاخت و تاز قوای خارجی شد؛ که همزمانی این شرایط با خشکسالی و بی‌کفایتی‌های حکومت تازه کار احمدشاه، منجر به وضعیت اقتصادی امنیتی اسفناک مردم و به خصوص روستایی‌های کشاورز و مرگ میلیون‌ها ایرانی گردید.
سعی شده است بدون جانب‌داری‌های سیاسی و قومیتی، یا حتی بزرگ نمایی وقایع، و با محوریت یک داستان موردی، از نگاه رعیا به این موضوع پرداخته شود. محتوای اصلی داستان حول موضوع خودخواهی و منیت می‌باشد. شرح ماجرا، ترکیبی از شرایط خواب و شرایط بیداری شخصیت اصلی کتاب به نام شاهرخ است؛ که مشخص شدن مرز بین این دو تا پایان داستان روشن نیست.
در این کتاب چندین داستان معمایی و جنایی که همه آنها در پیوند با اصل ماجرا می‌باشند، با تعریف چند شخصیت کاربردی به پیش رفته است. که همه اینها منجر به خاکستری شدن شخصیت‌ها و پرهیز از خوب یا بد نشان دادن یک فرد می‌باشد. بدون لو دادن کلیت ماجرا، محتوا از زبان اول شخص (شاهرخ) بیان می‌گردد؛ به طوری که تا پایان، فضای کتاب در عین وجود انسجام محتوایی، مبهم است.
سعی شده است که رخدادها و اتفاقات در زمان حال برای نقل‌های شاهرخ و از دید او باشد؛ تا تصورات خواننده با حس و حال این شخصیت یکی شود. داستان و مطالبی که بر آن تأکید شده است، علی رقم آنکه در دوران یک قرن پیش رخ می‌دهند، با این حال از نگاه نگارنده بسیار به روز بوده و به درستی با شرایط کنونی کشور همخوانی دارند.