سفر به انتهای شب بازتابی منفی‌گرایانه از وضعیت انسان است؛ وضعیتی که در آن رنج، پیری و مرگ تنها حقیقت ابدی است، زندگی برای تهی‌دستان مشقت‌بار و برای ثروتمندان فانی است و تنها شبحی از خوشبختی و پیشرفت در میان انسان‌ها به‌جای مانده است.

نفرت

از قلم نویسنده اینطور برداشت می‌شود که مفهوم «نفرت» درون‌مایه اصلی این کتاب است. در دنیای سلین مردم از گناه منحوس نفرت رنج برده و آن را دستاویزی برای توجیه بدبختی‌های خود قرار می‌دهند. نفرتی که سلین آن را به تصویر می‌کشد نفرتی بدون عقل و منطق است:
هیچکس به‌خاطر آزار فردی از او متنفر نمی‌شود، بلکه متنفر است چون مجبور است.

جنگ

از دیگر مفاهیم اصلی این کتاب می‌توان به «جنگ» اشاره کرد. سلین با اشاره به نظر مرلین توماس در این باره، جنگ را نیرویی همراه با وحشت و حماقت به تصویر می‌کشد که انسان‌ها را به حیواناتی که برای بقاء یکدیگر را می‌درند تبدیل می‌کند و همیشه این طبقه ضعیف هستند که بیشترین آسیب را از جنگ می‌بینند. فردیناند نقش اصلی داستان، جنگ را به عنوان ابزاری در دست قدرتمندان برای نابودی ضعیفان توصیف می‌کند.

بقا

نویسنده مفهوم بقا در دنیای بی‌رحم را نیز مورد توجه قرار می‌دهد. در دنیای سلین اگرچه مردم انتخابی برای سرنوشت خود ندارد اما می‌توانند مرگ خود را آنطور که می‌خواهند رقم بزنند. سرنوشت برای ضعیفان اجتناب ناپذیر است اما تنها چیزی که بویی از امید برای آنها به همراه دارد، تلاش برای تغییر آن است.