جامعه شناسی شناخت، علمی است که: روابط متقابل و مناسبات انواع زندگی اجتماعی با انواع شناخت‌ها و دانش‌ها را نشان می‌دهد. اجازه دهید برای اینکه بیشتر با طرح این موضوع آشنا شویم، مسأله «دانشِ دانش» را با پذیرش یک مسامحه در ردیف‌های زیر مشاهده کنیم؛
۱. شناخت شناسی: بررسی چگونگی پیدایش شناخت و آگاهی در انسان که چیزی به نام «ذهن» به وجود می‌آید و بر زیست فردی و اجتماعی انسان شکل و جهت می‌دهد و در نتیجه چیزی به نام جامعه و تاریخ را بوجود می‌آورد. طرح مسئله بدین صورت، مسأله‌ای از مسائل اساسی فلسفی را به نمایش می‌گذارد که از مسائل جامعه شناسی نیست. (بیشتر…)

در خصوص چگونگی پیدایش جامعه انسانی و ماهیت سیر تکاملی آن، آرا و افکار بسیاری از سوی دانشمندان و جامعه شناسان مطرح گردیده است.
زیست شناسان انسان را به عنوان یکی از جانداران معرفی نموده‌اند. روانشناسان جنبه‌های روانی انسان را ملاک مطالعه خود قرار داده‌اند. برخی از صاحب نظران، وراثت و بعضی از ویژگی‌هایی که مربوط به پدر و مادر (نیاکان) به نسل‌های بعدی می‌رسد را ملاک قرار داده‌اند. اما ترقی علوم و پیدایش دانش‌های مختلف و گسترش دامنه تفکر انسانی خط بطلان بر نظرها و افکار اندیشمندانی کشید که معیارهای فرعی و غیر عمده مثل خصوصیات زیستی و غیر عینی، نژادی، وراثتی و غیره … را در تبیین رفتار و زندگی اجتماعی انسان‌ها مطرح نموده‌اند. انسانیت گرچه عنصری زیستی، عقلی و روحی می‌باشد لکن نه عامل زیستی و عقلی و خرد انسان و نه خصلت‌های غریزی و وراثتی او به تنهایی نمی‌تواند عامل اصلی در گرایش انسان به زیست اجتماعی به حساب آیند. (بیشتر…)

نویسنده در اول کتاب آورده است:

تولستوی می‌گوید: «باید گفتنی‌هایی را گفت که احتمالا بسیاری می‌دانند ولی جرأت ابراز آن را حتی برای خودشان ندارند».

قصد نهایی این کتاب نیز مروری است بر همین حرف‌ها درباره خودمان، درباره جامعه ایرانی و به عبارتی درد دلی است خودمانی. (بیشتر…)