عطار نیشابوری، یکی از عارفان و همچنین یکی از شاعران بلندنام ادبیات فارسی‌ در اواخر سده ششم و اوایل سده هفتم است.
کتاب پندنامه عطار با ستایش خداوند آغاز می‌شود و شاعر ابتدا به ذکر نشانه‌های قدرت پروردگار می پردازد و از پیامبرانی چون نوح و لوط و ابراهیم سخن به میان می آورد؛
حمد بی‌حد آن خدای پاک را / آنکه ایمان داد مشتی خاک را / آنکه در آدم دمید او روح را / داد از طوفان نجات او نوح را / آنکه فرمان کرد قهرش باد را / تا سزای داد قوم عاد را / آنکه لطف خویش را اظهار کرد / بر خلیلش نار را گلزار کرد … (بیشتر…)