بخشی از مقدمه مؤلف؛
کوشش من در این شرح زندگانی اسکندر، به منظور اعاده تعادل در تاریخ است. در گذشته مورخین غربی ۱۲ سال مسافرت اسکندر را که در مشرق زمین انجام داده را مسکوت گذاشته و بیشتر به عملیات او در یونان و از تأثیرات او در دوره هلنی که بعد از او ظهور کرد، پرداخته‌اند.
در مطالعه مراجعی که در دسترس بود بر من معلوم شد که دین و فرهنگ عالی ایران در شخص اسکندر که به عنوان جهان‌گشا یاد می‌شود تأثیر فاطعی داشته است. تصور می‌کنم ایران بود که اسکندر را با تمدن خود تسخیر کرد و نقشه‌های او را برای بعد الهام نمود.
فرسودگی و ماندگی اسکندر سبب مرگ او شد. دولت جهانی او که طرح ان را ریخته بود از بین رفت و جانشینانش گرفتار اختلاف گشتند. با اینهمه در واقع تحقق، قسمی از آمال او بود که فرهنگ موسوم به «هلنی» را که در واقع فرهنگ ایرانی و هلنی باید نامید، بوجود آورد و آن منبع الهام دولت‌های روم و بیزانس شد. (بیشتر…)