عشق از دید گاه اریک فروم
این روانشناس و جامعه شناس بزرگ آلمانی عشق را نیروی فعال بشری می‌داند. نیرویی که موانع بین انسان‌ها را می‌شکند و آنها را به هم پیوند می‌دهد و باعث چیرگی انسان بر احساس جدایی و انزوا می‌شود و در عین حال به او این امکان را می‌دهد که خودش و همسازی شخصیتش را حفظ کند. عاشق و معشوق یکی می‌شوند و در عین حال از هم جدا می‌مانند.
اریک فروم از جمله کسانی است که در زمینه عشق و مطالعه علت‌ها و روانشناسی آن فعالیت بسیاری نموده است. تا جایی که یکی از قدرتمندترین و بهترین تئوری‌های روانشناسی را در مورد عشق مطرح می‌کند.
اریک به وضوح عشق ورزیدن را یک هنر می‌داند و می‌گوید:

اولین قدم این است بدانیم که عشق ورزیدن یک هنر است، همان‌طور که زیستن هنر است.
علت اینکه می‌گویند در عالم عشق هیچ نکته آموختنی وجود ندارد این است که مردم گمان می‌کنند که مشکل عشق مشکل معشوق است و نه مشکل استعداد. مردم دوست داشتن را ساده می‌انگارند و برآنند که مسأله تنها پیدا کردن یک معشوق مناسب یا محبوب دیگران بودن است. هیچ فعالیتی، هیچ کار مهمی وجود ندارد که مانند عشق با چنین امیدها و آرزوهای فراوان شروع شود و بدین سان به شکست بینجامد.
اگر ما بتوانیم یاد بگیریم که چگونه می‌توان عشق ورزید، باید همان راهی را انتخاب کنیم که برای آموختن هر هنر دیگری چون موسیقی، نقاشی، نجاری، یا هنر طبابت یا مهندسی بدان نیازمندیم.

(بیشتر…)