مقدمه
داستان نویسی، امروزه به عنوان هنری بزرگ در جامعه ما مطرح است و تأثیر اجتماعی شگرفی دارد. در دنیای ناآرام و پرغوغای ما، بشر به آرامش روحی بیشتری نیاز دارد و قصه خوانی با روح و فطرت بشر ارتباط دارد. آدمی از همان کودکی شیفته شنیدن قصه و خواندن داستان است. این شیفتگی به سبب علاقه‌ای است که انسان نسبت به سرنوشت قهرمانان و شخصیت‌های داستان‌ها دارد، زیرا او می‌خواهد ببیند آیا او نیز از خصلت‌های این شخصیت برخوردار است یا نه؟
داستان نویسی و نقل قصه‌ها، از نظر روانشناسی تربیتی یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین انواع آموزشی به نحو غیرمستقیم به حساب می‌آید. بیان قصه‌ها و آوردن مثال در تعلیم و تربیت، خود نوعی تعلیم علمی و نشان دادن عمل است.
تاریخ، آزمایشگاه مسائل گوناگون زندگی بشر است. تاریخ با زبان بی‌زبانی‌اش نتایج قطعی و غیرقابل انکار مکتب‌ها، روش‌ها و برنامه‌های هر قوم و گروه و شکست‌ها و یا پیروزی‌های آنها را بازگو می‌کند و داستان‌های پیشینیان مجموعه‌ای از پرارزش ترین تجربیات آنها می‌باشد. (بیشتر…)