حروف ابجد شیوه ‌ای برای مرتب ‌سازی حروف زبان عربی است که بر پایه الفبای اولیه خط فنیقی مرتب شده ‌است، گاهی از این شیوه در شماره‌ گذاری موارد یا صفحات به کار می ‌رود، این واژه ‌ها عبارت‌ اند از: «ابجد، هوز، حطی، کلمن، سعفص، قرشت، ثخذ، ضظغ» کتاب حاضر قصد دارد توضیحاتی در مورد این حروف بدهد. (بیشتر…)

سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار شاعر ایرانی بود که شعرهایی به زبان ‌های فارسی و ترکی آذربایجانی دارد! از شعرهای معروف او می ‌توان به «علی ای همای رحمت» و «آمدی جانم به قربانت» به فارسی و «حیدر بابایه سلام» به ترکی آذربایجانی اشاره کرد. روز وفات این شاعر در ایران «روز ملی شعر و ادب پارسی» نام‌ گذاری شده‌ است، کتاب های موجود در این مجموعه عبارت است از؛ حیدر بابا، خان ننه، اشعار ترکی شهریار، گزیده اشعار شهریار. (بیشتر…)

کتاب حاضر یک برداشت روزآمد از نظریه بنیادی مشاوره معاصر و مقدمه ای مفهومی و تجربی بر مصاحبه و مشاوره ارائه می دهد، تاکید کتاب بر راهبردهای فعال و راه حل مدار، در بافت چند فرهنگی و بوم شناختی است، کتاب حاضر که جهت استفاده دانشجویان دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته های تخصصی و کارآموزان، مربیان، سرپرستان، مدیران، و مسئولان خدمات انسانی در همه سطوح نگاشته شده است، بر دانش و مهارت هایی تاکید می کند که هم در روابط حرفه ای و هم در روابط شخصی کاربرد دارند. (بیشتر…)

تاریخ ادبیات موضوعی میان رشته ای است که به تاریخ و سرگذشت ادبیات بویژه ادبیات مکتوب در طول دوره های تاریخی و تغییرات و دگرگونی های سبک ها و فنون ادبی در نقاط مختلف جهان به زبان های مختلف در طول تاریخ می پردازد.
در کتاب تاریخ ادبیات ایران شما بیشتر با سرگذشت ادبیات ایران آشنا خواهید شد. (بیشتر…)

این کتاب اقدام نخستین در تدوین تاریخ ادبیات افغانستان است. مؤلفین این کتاب از نویسندگان برجسته و با صلاحیت کشورند. دارالتألیف قسمت های پنجگانه را بدون تصرف و تعدیل با عین شکل برای نشر و جهت استفاده شاگردان آماده نمود. مدون و نویسندگان محترم مخصوصا از حضرات معلمین که این کتاب را تدریس می نمایند، خواهشمندند تا نظرات خود را درباره کتاب به ریاست دارالتالیف بسپارند تا در طبع ثانی غور و مد نظر گرفته شود. (بیشتر…)

«الکسی ماکسیموویچ پشکوف» که بعد ها با نام ماکسیم گورکی شهرتی دنیاگیر کسب کرد، در سال ۱۸۶۸ در «نیژنی نووگرود که بعدها گورکی نامیده شد، به دنیا آمد. از همان کودکی، فقر، چهره منحوس خود را به او نمایاند، به همین دلیل مدتی مانع ادامه تحصیل وی گردید. به عنوان شاگرد کفاش، شاگرد نقاش، کارگر کشتی و … کار می کرد و زندگی را می گذراند. کشورش در آن زمان در مسیر تحولات فکری قرار داشت و از این جهت به مطالعه ادبیات پرداخت و طولی نکشید که در سال ۱۸۹۲ نویسنده ای سرشناس شده بود. کتاب حاضر اولین بار در سال ۱۳۲۹ شمسی، توسط انتشارات زوار به چاپ رسیده بود، در این اواخر نیز از طرف چند تن از ناشران بدون اجازه نویسنده، چاپ و پخش گردید! امید است که نشر حاضر تا حدودی موجبات رضایت پویندگان ادبیات راستین را فراهم آورد. (بیشتر…)

فروغی بسطامی، از غزل سرایان دوره قاجار بود. او شاعر معاصر سه تن از پادشاهان قاجار بود: از زمان فتحعلی شاه نامور گشت، و در دوره های محمد شاه و ناصرالدین شاه به کار خویش ادامه داد. او شاعری بود که در شعرهایش پادشاهان نخستین قاجار را می ستود. بیشترین و برجسته ترین شعرهایش در قالب غزل است. فروغی بسطامی از جرگه شاعران صوفی منش بود. او در بهترین غزل های عارفانه اش لطافت و شیرینی را با رسایی و سادگی واژگان، به هم می سرشته است. (بیشتر…)

صائب تبریزی، بزرگترین غزل سرای قرن یازدهم هجری و معروفترین شاعر عهد صفویه است. صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، تعداد اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفته اند! آثار صائب بجز سه چهار هزار بیت قصیده و یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، همگی غزل است. (بیشتر…)

ایشان، مردان، مردان ایران، با دل خود، با دل اندوه بار خود می گویند: ما اینک چه می توانیم؟ که کمان هامان شکسته، تیرهامان بی نشان خورده، و بازوهایمان سست است. و راست و چنین بود. زیرا که ایشان از جنگ دراز آمده بودند. که جنگ درازشان سخت بود. که تیرانداز از تیر، و کماندار از کمان پیدا نبود! و بی نشان مردها هزار هزار از سرزمین های دور دور آمده بودند! از سرزمینی که کمان خوب دارد، یا آنکه کمندهایش سخت تابیده. از آنجا که برش چهارگونه باد می وزد، یا دشتی که درش پر آب ترین رود می رود. و چنین، هر کس از هر جا آمده بودند. اما از ایشان (از مردان) هرگز به سرزمین خود باز نگشتند، هیچ! و دل ها پراندوه؛ که آسمان تاریک بود. که آسمان خود پیدا نبود. که خورشید گریخته بود. که ماه پنهان شده. که بر می بارید. و جز آذرخشی چند، هیچ روشنی بر جنگ و مرد جنگ نبود. و چگونه از زمین سرخ گیاه سبر بروید؟ پس هیچ گیاه سبز از زمین سرخ نرست. و درخت سبز زرد، و گل سرخ سیاه شد … .
و او (آرش ستوربان) در اندیشه ای دراز بود. پیشانی پرچین، به سراپرده دور چشم دوخته. او دمی پیش کالبد اسبی خونین را در خاک کرده است و اینک غبار سرخ را می نگرد که از زمین جنگ برخواسته. او به دشت می نگرد غمناک، و هیاهویی می شنود که آشناست. او از پدرش می داند که شکست همیشه بر یک گونه است. و در این غبار سحرگاهی می نگرد مردان را؛ مردانی که هزار هزار، از سرزمین های پرکوه و دشت آمده بودند، از سرزمین های پرکوه و دشت آمده بودند، و می اندیشیدند که به دشت ها و کوه هاشان باز می توانند گشت. (بیشتر…)

خواجه نظام الدین عبیدالله زاکانی، شاعر و نویسنده طنزپرداز فارسی زبان قرن هشتم هجری است که طبق قراین موجود در اواخر قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم هجری، در یکی از توابع قزوین چشم به جهان گشود. صرفنظر از اینکه عبید شاعر بوده است، همگان نام او را با طنز و هزل عجین و اغلب عامه او را به لطایفش می شناسند. یکی از آثار ایشان که در قالب شعر بیان شده است «عشاقنامه» می باشد. (بیشتر…)