ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بن عبدالخالق ارلاس یا برلاس، متخلص به بیدل دهلوی، شاعر پارسی سرای سبک هندی است. در آثار بیدل، افکار عرفانی با مضامین پیچیده، استعارات، و کنایات به ‌هم آمیخته، و خیال ‌پردازی و ابداع مضامین تازه با دقت و موشکافی زیادی همراه گردیده ‌است، در نظم و نثر سبکی خاص دارد، و از بهترین نمونه ‌های سبک هندی به ‌شمار می آید. (بیشتر…)

فروغی بسطامی، از غزل سرایان دوره قاجار بود. او شاعر معاصر سه تن از پادشاهان قاجار بود: از زمان فتحعلی شاه نامور گشت، و در دوره های محمد شاه و ناصرالدین شاه به کار خویش ادامه داد. او شاعری بود که در شعرهایش پادشاهان نخستین قاجار را می ستود. بیشترین و برجسته ترین شعرهایش در قالب غزل است. فروغی بسطامی از جرگه شاعران صوفی منش بود. او در بهترین غزل های عارفانه اش لطافت و شیرینی را با رسایی و سادگی واژگان، به هم می سرشته است. (بیشتر…)

محمدعلی مصاحبی متخلص به مصاحب فرزند شادروان میرزا حسین مصاحبی می باشد و نسب خانوادگی به شعرای معروف، مصاحب و عبرت نائینی دارد. وی در تاریخ ۱۲ خرداد ۱۳۰۱ در شهرستان قم در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود و دوران کودکی را تا سن چهار سالگی در همان شهر و پس از آن به اتفاق خانواده به زادگاه پدری خود بازگشت. کتاب «باغ حکمت» یکی از کتاب های شعر او می باشد که در مدح و منقبت چهارده معصوم (علیهم السلام) سروده شده و شامل غزلیات و قصاید و پندیات اجتماعی می باشد. (بیشتر…)

صائب تبریزی، بزرگترین غزل سرای قرن یازدهم هجری و معروفترین شاعر عهد صفویه است. صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، تعداد اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفته اند! آثار صائب بجز سه چهار هزار بیت قصیده و یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، همگی غزل است. (بیشتر…)

اگر به شعرهای عرفانی علاقه دارید مجموعه شعر «غزل عشق» را حتما بخوانید، این کتاب مجموعه ۱۰۰ صفحه غزل عارفانه می باشد؛
ای رفیقان چاره جوئید بهر عشق / هر دمی نزدیک گردد قهر عشق / یار ما صبرش به پایان آمده / وای از آن نعره ها و جهر عشق / از جهان جز سم و زهرابی نماند / سرکشید از عشق جام زهر عشق / شهر کوران است و ظلم حدش / هیچ نوری نیست جز در شهر عشق / هان! زمان آمد به پایان الوداع / مهلت آخر بود در دهر عشق / آب هستی شد سیاه و زنده کش / پس فنا آیید اندر نهر عشق / ای رفیقان عشق را عاشق شوید / عالم هستی بود از بهر عشق. (بیشتر…)

خواجه نظام الدین عبیدالله زاکانی، شاعر و نویسنده طنزپرداز فارسی زبان قرن هشتم هجری است که طبق قراین موجود در اواخر قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم هجری، در یکی از توابع قزوین چشم به جهان گشود. صرفنظر از اینکه عبید شاعر بوده است، همگان نام او را با طنز و هزل عجین و اغلب عامه او را به لطایفش می شناسند. یکی از آثار ایشان که در قالب شعر بیان شده است «عشاقنامه» می باشد. (بیشتر…)

منظومه ای که این بار برای کاربران و علاقه مندان به شعر و ادب پارسی آماده شده است، اقتباسی است از داستان پرآوازه رستم و سهراب ابوالقاسم فردوسی … . در این کتاب شاعر تا حد معینی تلاش کرده است تا داستان را در شکل و مضمون نو کند. ارزیابی موقعیت وی برعهده خواننده گرامی است. (بیشتر…)