در کتاب «عاقبت بخیران عالم» بیان می شود که؛ اگر کسی واقعا از درک عیوب و گناهان خود ناراحت شود و قلبا علاقمند به ترک آن ها باشد، همین تأثر قلبی همراه با تصمیم بر ترک آن ها، خود به خود در تضعیف آن صفات، منشأ اثر واقع می شود. اگر کسی عزم و اراده جدی بر قرارگیری بر راه راست داشته باشد، خواهد توانست صفات رذیله را از خود دور کرده و خود را به بالاترین درجات انسانی برساند و عاقبت بخیر شود.