در کتاب «قلمرو دین»، از چند سبک تحقیقی، استفاده شده است؛
در فصل دوم، سوم و چهارم (قلمرو دین در عرصه خداشناسى، نبوت شناسى و معادشناسى) عمدتاً با روش نقلى قرآنى پژوهش شده است و مسائل گوناگون اعتقادى، مانند: چگونگى شناخت خداوند، خداشناسى فطرى، خداشناسى عقلى، عوامل گرایش به شرک، توحید و مراتب آن، صفات الهى، عدل الهى، شبهات مربوط به شرور، افعال الهى، قضا و قدر الهى، ضرورت بعثت پیامبران، شبهات منکران، اوصاف پیامبران، حقیقت وحى، امکان و انواع و مشخصات وحى، تعریف و تعابیر معاد، امکان و وقوع معاد، شبهات منکران، آثار معاد، منازل آخرت و ثواب و عقاب اخروى، با استمداد از آیات قرآن، و تا حدودى از روایات، تبیین و بررسى شده‌اند و به ندرت به دیدگاه‌هاى متکلمان و حکیمان نیز اشاره شده است. البته مسائل کلامى منحصر در این سه عرصه نیست، بلکه مى‌توان مسائل مربوط به امامت و مسائل جدید کلامى را از منظر قرآن و سنّت بررسى کرد. ولى ما در این نوشتار، تنها به این سه مسئله پرداخته ایم، زیرا از مسائل مهم اصول دین هستند.
ولى سبک تحقیق در فصل پنجم و ششم (قلمرو دین در عرصه فقه، حقوق و اخلاق) شبهه محور است! تقریباً بسیارى از شبهاتى که در این عرصه درجامعه ما مطرح بوده، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است.