مقدمه مترجم؛
مسلما وقتی ما نمایشنامه‌ای را می‌بینیم که موضوعش خوب است و سوژه آن ماهرانه ساخته شده است و از طرفی حاوی آرمان‌های نو و لازمی است، نمی‌توانیم آن را بد بنامیم. ولی از چیست که این نمایشنامه، ما و هنرپیشه‌ها را سرد می‌کند؟
وقتی از تئاتر به خانه برمی‌گردیم از اینکه در نمایش، هیچ بازی چشمگیری نشده است و یا در آن اصلا نقش خوب وجود نداشته است، ناخشنود می‌شویم.
من کدام نمایشنامه را می‌گویم؟ یقینا منظورم نمایشنامه مشخصی نیست، بلکه در عین حال درباره نمایشنامه‌های زیادی حرف می‌زنم. در طول سال‌هایی که در تئاتر کار کرده‌ام، خیلی اتفاق افتاده است که بازیگر و یا تماشاگر نمایشی بتشک که همه چیز داشته است (آرمان، موضوع، آغاز و فرجام) جز چیزی که از همه مهمتر است، یعنی نقش‌های خوب … .