پیامبران، پس از دعوت به خداشناسی، مهم‌ترین اصلی که مردم را به آن متذکر می‌ساختند؛ یاد سرای پس از مرگ بوده است.
مژده و بیم، بهترین روش برای اجرای این امر مهم به کار می‌رفته است؛ از این رو، پیامبران الهی برای تزکیه و سازندگی انسان‌ها، نیکان را نوید به «پاداش» می‌دادند و بدان را از «کیفر» می‌ترساندند.
نگارنده این نوشتار به منظور مؤثرتر بودن مژده‌ها و بیم‌های «حیات برزخی» نسبت به دیگر مباحث «جهان پس از مرگ» و به دلیل اینکه دوران آن به زودی فرا می‌رسد، نخستین منزلگاه، گذرگاه آخرت و محل تصفیه گناهان است، بحث از آن را برگزیده است و معنی و چگونگی برزخ و تجسم عمل را مورد بررسی قرار می‌دهد. (بیشتر…)