منطق الطیر، منظومه ای از عطار نیشابوری است که به زبان فارسی و در قالب مثنوی سروده شده است. کار سرودن این مثنوی در قرن ششم هجری قمری پایان یافته است. این مثنوی که بیش از ۴۰۰۰ بیت دارد، از مثنوی های تمثیلی عرفان اسلامی به شمار می آید. مراحل‌ و منازل در راه پوییدن و جستن عرفان یعنی شناختن رازهای هستی در منطق الطّیر عطار هفت منزل است. او این هفت منزل را هفت وادی یا هفت شهر عشق می نامد. (بیشتر…)

فروغی بسطامی، از غزل سرایان دوره قاجار بود. او شاعر معاصر سه تن از پادشاهان قاجار بود: از زمان فتحعلی شاه نامور گشت، و در دوره های محمد شاه و ناصرالدین شاه به کار خویش ادامه داد. او شاعری بود که در شعرهایش پادشاهان نخستین قاجار را می ستود. بیشترین و برجسته ترین شعرهایش در قالب غزل است. فروغی بسطامی از جرگه شاعران صوفی منش بود. او در بهترین غزل های عارفانه اش لطافت و شیرینی را با رسایی و سادگی واژگان، به هم می سرشته است. (بیشتر…)

صائب تبریزی، بزرگترین غزل سرای قرن یازدهم هجری و معروفترین شاعر عهد صفویه است. صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، تعداد اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفته اند! آثار صائب بجز سه چهار هزار بیت قصیده و یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، همگی غزل است. (بیشتر…)