در خصوص چگونگی پیدایش جامعه انسانی و ماهیت سیر تکاملی آن، آرا و افکار بسیاری از سوی دانشمندان و جامعه شناسان مطرح گردیده است.
زیست شناسان انسان را به عنوان یکی از جانداران معرفی نموده‌اند. روانشناسان جنبه‌های روانی انسان را ملاک مطالعه خود قرار داده‌اند. برخی از صاحب نظران، وراثت و بعضی از ویژگی‌هایی که مربوط به پدر و مادر (نیاکان) به نسل‌های بعدی می‌رسد را ملاک قرار داده‌اند. اما ترقی علوم و پیدایش دانش‌های مختلف و گسترش دامنه تفکر انسانی خط بطلان بر نظرها و افکار اندیشمندانی کشید که معیارهای فرعی و غیر عمده مثل خصوصیات زیستی و غیر عینی، نژادی، وراثتی و غیره … را در تبیین رفتار و زندگی اجتماعی انسان‌ها مطرح نموده‌اند. انسانیت گرچه عنصری زیستی، عقلی و روحی می‌باشد لکن نه عامل زیستی و عقلی و خرد انسان و نه خصلت‌های غریزی و وراثتی او به تنهایی نمی‌تواند عامل اصلی در گرایش انسان به زیست اجتماعی به حساب آیند. (بیشتر…)