بازنگری به وقایع یک دوره مهم تاریخی، خوب است در فاصله زمانی نه چندان دور و نه چندان نزدیک، نسبت به آن رخدادها صورت پذیرد. زیرا در این صورت از یک سو هنوز بسیاری از جوانب و زوایای مهم وقایع آن دوران از ذهن ها دور نشده است و نمی توان آن را پنهان نمود و از طرف دیگر، گذشت زمان، هر چند اندک، پرده از بسیاری ابهامات و اشتباهات برمی دارد و تحلیل گر را به سوی علل و اسباب حقیقی پیدایش وقایع به پیش می راند. این کتاب به فاصله کوتاهی پس از پایان جنگ ایران و عراق (۱۳۶۷، ۱۳۵۹) توسط وزیر دفاع وقت مصر، آقای عبدالحکیم ابوغزاله، درباره وقایع مهم این جنگ به رشته تحریر درآمده است و بیش از آن که به توصیف و شرح وقایع نظر داشته باشد، با دیدی تحلیلی به حوادث نگریسته و از این جهت بیان کننده نوع نگرش ایشان در طول این جنگ می باشد. اما ترجمه آن در یک دهه بعد، این امکان را فراهم آورده تا با مرور زمان و روشن شدن بسیاری ابهامات، بتوان قضاوتی منصفانه تر و واقعی تر نسبت به وقایع آن دوران و حتی نسبت به نگرش ها و دیدگاه های حاکم در آن دوران داشته باشیم. آشنایی با دیدگاه وزیر دفاع مصر، نسبت به این جنگ، برای ما ایرانیان از اهمیت خاصی برخوردار است. مصر یکی از مهمترین کشورهای عربی و اسلامی است که در آن زمان با امضای پیمان کمپ دیوید، عملا موجودیت کشوری به نام «اسرائیل» را در سرزمین غصب شده فلسطین به رسمیت شناخته بود و به این ترتیب از لحاظ سیاست بین المللی در صف بندی مقابل جمهوری اسلامی ایران قرار داشت. همچنین جنگ تحمیلی و به قول نویسنده «جنگ نیابتی» عراق علیه ایران و حمایت های سیاسی و عملی مصر از عراق، باعث می شود تا کتاب مزبور را به نوعی بیان یک دیدگاه از اردوی مقابل بدانیم. آشنایی با دیدگاه اردوی مقابل به ما کمک می کند تا برای بروز دشمنی ها و صف بندی ها و تداوم و تعمیق کینه های دوران جنگ، علل و اسباب جدیدی را شناسایی کنیم و بدین وسیله در بحران های مشابه احتمالی که در آینده با آن روبه رو می شویم، با اقدامات سنجیده خود مانع از توسعه و گسترش بی دلیل دامنه دشمنی ها و بحران ها گردیم.