واژه اسب (Aspa) آفریده نیک که در اوستا آمده است. نام اسب همواره با واژه‌هایی مانند چابکی همراه بوده است. پیشینیان برای اسب‌های خود احترام بسیاری قائل بودند و به گونه‌ای که صاحب اسب، نیاکان اسب نژادین خود را تا ۱۲ نسل پشت می‌دانستو به هنگام مرگ اسبش به شدت غمگین می‌شد. همچنین اسب را جانوری نجیب نیز می‌شناسند. ولی در هنگام خشم اسب، نزدیکی به او بسیار خطرناک است.
نژاد اسب بسته به خوی جانور، دارای سه دسته مهم است: اسب‌های سرزنده یا «پرحرارت» که برای دوندگی در سرعت‌های بالا مناسب هستند. اسب‌های «خونسرد» مانند اسب‌های بارکشی که برای کار سنگین و سرعت کم مناسب هستند و اسب‌های «خون گرم» که از ترکیب دو نژاد دیگر به دست آمده‎اند که برای سواری‌هایی با هدف ویژه، آموزش می‌بینند و در اروپا معمول هستند.
امروزه بیش از ۳۰۰ گونه اسب در جهان وجود دارد که هرکدام برای هدف ویژه‌ای پرورش می‌یابند.
کتاب حاضر برای آشنایی با اسب و دانستنی‌های دنیای اسب‌ها، گردآوری شده است.