سینما زمینه و رشته ای است که در آن با نگاره های (تصاویر) جنبنده همچون گونه ای هنر یا گونه ای سرگرمی برخورد می شود. به هرکدام از نمایش های سینمایی یک فیلم سینمایی گفته می شود.

فهرست مندرجات
– گونه های سینمایی
1. معناگرا
2. مستند
3. مهیج
4. اکشن
5. جنگ
6. موزیکال
7. وسترن
8. هارور (وحشت)
9. درام
10. کمدی

– اجزای تشکیل دهنده یک فیلم
1. سکانس
2. صحنه
3. پلان، نما یا شات

– عوامل اصلی ساخت فیلم

– معناگرا: سینمای معناگرا، سینمایی است که توجه به واقعیت های جاری زندگی بشری را، عطف به رموز باطنی آن مورد نظر قرار می دهد. به این معنی که سعی می کند از «صورت به معنا» و از «ظاهر به باطن» و از «ماده به جان» و از «شهود به غیب»، راهیابی کند. البته چون معنای هستی، روی داشتن به کمال است، از اینرو سینمای معناگرا، پرداختن به واقعیت رمزآلود هستی را با گرایش به کمال دنبال می کند. بنابراین، ذات و جوهر ارزش های پایداری بشری، به نحوی که مورد اقبال همه تمدن های جهان باشد، موضوع کار سینمای معناگرا است.
سینمای معناگرا البته محدود به وجوه رحمانی و تعالی بخش معناگرایی نمی شود، بلکه وجوه شیطانی و موانع تعالی انسانی نیز موضوع این سینما است. اما این وجوه در حدی و به نحوی مورد توجه قرار می گیرد که اثرگذاری تعالی بخش آن را نفی نکند و معانی رحمانی در سایه معانی شیطانی و معانی نفسانی قرار نگیرد. توجه به رازآلود و رمزهای هستی و زندگی بشری در سینمای معناگرا، البته لزوما به رمزگشایی منجر نمی شود، چرا که: رموز هستی به سادگی گشودنی نیست، لیکن اشاره بر رمزهای جاری در زندگی بشری و واقعیت های روزمره جهان، خود توجه دادن به معنای باطنی و جان جهان است. لذا در سینمای معناگرا نشانه ها و اشارات بطور جدی مورد استفاده قرار می گیرد. و البته از اقیانوس بی کران معارف دینی و ادبیات جهان و بخصوص ادبیات شرق و بویژه ادبیات عرفانی ایران برای رسیدن به مقصود بهره می گیرد تا با استفاده سینمایی از زبان «اشارات و نمادها» و «رمزهای موجود در ادبیات»، به غنای سینمای معناگرا و رهیافت درست به مقصود کمک می نماید.
– مستند: فیلم مستند، فیلمی است که کارگردان از واقعیت ها و رخدادهای خاص و روزمره با هدف خاصی فیلم خود را تهیه می کند. در واقع در فیلم مستند، سازنده اثر، با استناد به واقعیت های پیدا و پنهان پیرامون خود تلاش می کند تا واقعیت های موجود را به تصویر بکشد.

مهیج (اکشن)
– جنگی: فیلم هایی که در آن جنگ هایی که بصورت واقعی اتفاق افتاده یا حاصل تخیل نویسندگان است، نمایش داده می شود.
– موزیکال: فیلمی است که در سکانس هایی از آن توسط بازیگران فیلم ترانه هایی اجرا می شود. اقبال فیلم سازان به اینگونه فیلم ها، در دهه های گذشته بیشتر بوده است. از ستاره های این گونه، می توان به «فرد آستر» اشاره کرد.
– وسترن: فیلم هایی که مربوط به غرب وحشی و مربوط به دهه های قدیم آمریکاست را شامل می شود. از افراد معروف این سبک می توان به «کلینت ایستوود»، «جان فورد»، «جان وین» و «سرجیو لئونه» اشاره کرد.
– هارور (وحشت): این سبک از فیلم سازی شامل فیلم های ترسناک و هراس آور می باشد. اکثر فیلم هایی که در این ژانر ساخته می شوند، جنبه تخیلی دارند. کارگردان بنام این دست فیلم ها «آلفرد هیچکاک» می باشد.
درام: نمایشنامه غم انگیز را، درام می گویند.
– کمدی: نمایشنامه ای است که در عین حالی که طنز است واقعیت های جامعه را نیز بیان می کند.

– سکانس: سکانس یک فصل از فیلمنامه است که می تواند از یک یا چند صحنه تشکیل شود و یک موضوع را دنبال می کند که با پایان یافتن آن موضوع سکانس عوض می شود.
– صحنه: مکان فیلمبرداری را صحنه می گویند. در یک صحنه به فضای حاکم بر آن، بازی بازیگر در صحنه، دیالوگ ها و اتفاقاتی که در آن مکان صورت می گیرد، پرداخته می شود. صحنه از یک یا چند پلان تشکیل می شود که ممکن است داخلی یا خارجی و یا روز یا شب یا ساعاتی دیگر باشد.
– پلان، نما یا شات: پلان کوچکترین واحد یک فیلم است به عبارت دیگر پلان، برشی از یک صحنه است. از نظر فنی عبارت است از تصویر و یا تصاویری که در یک زمان ممتد کار دوربین یعنی از زمان بکار افتادن دوربین تا متوقف شدن آن روی نوار فیلم ثبت شود. تفاوت پلان، شات یا نما صرفا تفاوتی زبانی است و هر سه یک معنا دارند؛ پلان واژه فرانسوی، شات انگلیسی و نما فارسی است.

عوامل تولید، به افرادی گفته می شود که هرکدام وظیفه خاص و در حوزه تخصص خود را در ساخت فیلم انجام می دهند. عناوین این وظایف عبارتند از؛
– فیلمنامه نویس
– کارگردان
– فیلم بردار
– نور پرداز
– صدابردار
– طراح چهره پردازی
– طراح صحنه
– طراح لباس
– آهنگ ساز
– تدوینگر
– صداگذاری
– بهمراه دستیاران هرکدام از این قسمت ها