انسان، همواره با انبوهی از پرسش‌های فکری و چالش‌های رفتاری روبرو است که عقل او تنها توان حل پاره‌ای از آنها را دارد و در بسیاری از آنها اسیر غرایز، خواسته‌ها، تلقین‌ها و ده‌ها عوامل روانی و اجتماعی است. نکته قابل توجه این است که هر یک از این پاسخ‌ها و رفتارها در سعادت و کمال آدمی تأثیرگذارند، پس ارزش‌گذاری معرفت و رفتار، ضرورت غیر قابل انکاری است که نیازمندی به ملاک‌ها و معیارهای معرفت شناختی و اخلاقی را مستحکم می سازد.
بخش عمده این پرسش‌ها به حوزه انسان شناسی مربوط است. چیستی و معنایابی زندگی، عقلانیت نظام‌های اجتماعی، رابطه انسان شناسی با خداشناسی، راه نماشناسی و فرجام شناسی، مفهوم از خود بیگانگی، ساحت‌های گوناگون انسان، خیر یا شر بودن طبیعت انسانی، فطرت و شخصیت، کرامت ذاتی و اکتسابی انسان، جبر و اختیار، کمال نهایی و رابطه افعال آدمی با سعادت و شقاوت اخروی، گوشه‌هایی از این پرسش‌ها است.
مسأله تساهل و تسامح که به معنای عدم مداخله نسبت به اعمال و عقاید غیر پسندیده به کار می‌رود، از مهم‌ترین پرسش‌های انسان شناختی است که برخی به دلیل وجود تنوع و اختلاف فراوان میان انسان‌ها، به آن روی آورده اند.
در اصطلاح، تساهل و تسامح به معناى عدم مداخله و ممانعت یا اجازه دادن از روى قصد و آگاهى، نسبت به اعمال و عقایدى است که مورد پذیرش و پسند شخص نباشد.