«ساعت شوم» داستان زندگی روزمره یک شهر و شهروندانش هست با کشیش و شهرداری که هر کدوم سعی دارند مردم را به شیوه خودشان رهبری کنند. اتفاقات ساده‌ای که در حین حل کردن‌شان چه اتفاقات عظیم تری را باعث می شوند. این کتاب از جمله آثار معروف گابریل گارسیا مارکز است که به محض انتشار در سال ۱۹۶۱ میلادی جایزه ادبی کلمبیا را نصیب نویسنده اش کرد.

چند خط درباره نویسنده
گابریل گارسیا مارکز به سال ۱۹۲۸ در شهر کوچک آرکاتای کلمبیا متولد شد. ماکوندو، محصور میان مزارع موز که بعدها مکان صد سال تنهایی شد روستای مجاور این شهر است. او بیشتر دوران کودکی اش را با پدربزرگ و مادر بزرگش گذراند. گارسیا ماکز با اشتیاق بسیار آنان را قصه گویان جادویی می‌خواند و بسیاری از رمان‌ها و داستان‌های کوتاهش را ملهم از آنان می‌داند. هرچند او در ابتدا از شعر و عرفان تأثیرپذیرفته اما نخستین نوشته‌هایش گزارشگرانه بوده است – که در روزنامه ال اسپکتادور چاپ شده است، روزنامه‌ای که او منتقد فیلم و گزارشگرش بود.
چند سالی نیز در بین دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۹ در رم و پاریس با عنوان خبرنگار خارجی به کار پرداخت.
نخستین داستان‌های گارسیا مارکز شبها، پس از آنکه دیگر روزنامه نگاران به خانه می‌رفتند، نوشته می‌شد. اما پس از گذشت سالها و با تشویق تنی چند از دوستان نزدیک به چاپ رسید. امروزه آثارش به بیش از ۲۰ زبان ترجمه شده است. سه اثر توفان بزرگ، کسی به سرهنگ نامه نمی‌نویسد و ساعت شوم، برنده جایزه ادبی کلمبیا شدند. اما تنها در سال ۱۹۶۷ بود که با انتشار صد سال تنهایی، کتابی که سالها در تلاش نوشتن آن بود، شهرت جهانی به هم زد. کتاب بی‌درنگ شاهکار خوانده شد و به سال ۱۹۶۹ جایزه بهترین کتاب خارجی آکادمی فرانسه را از آن خود کرد.