امواج تاریکی فضای زندگی انسانی را تیره و تار ساخته و غم و اندوه همانند هوای آلوده لذت نفس کشیدن را گرفته و انسان را یارای مقاومت در برابر امواج سهمگین تاریکی نیست. با این حال او همیشه در تکاپو و تلاش است هرطور که هست می‌خواهد خود را از منجلابی که خود به وجود آورده نجات دهد.
از طرفی پیشرفت سریع و روز افزون دانش، او را از انسان‌های قرون گذشته متمایز ساخته و غرور او در چنگ زدن به این همه وسایل پیشرفته باعث فراموشی و غفلت از آفریدگار خویش شده و به عنوان بشر خود محور از حجت خدا که راهنمای او از طرف خدا برای حرکت به سوی کمال فضیلت و سعادت است، دور مانده است.
اما با این غرور هنوز ناتوان است و خود در گفتار و کردار بدون اختیار به این عجز و ناتوانی اعتراف می‌نماید و بدین وسیله انسان‌هایی که آفریدگار خویش را به فراموشی سپرده و از امام زمان خود دور مانده‌اند، جامعه‌ای چنین بی‌روح و تاریک در آخرالزمان تشکیل دادند.
بدیهی است که خدای مهربان در تاریکی مطلق زمان نیز روزنه‌های نورانی قرار داده و بندگان خود را که خواهان رهایی از این فضای وحشتناک هستند به وسیله جلوه‌های نورانی خویش، نجات می‌دهد.
احساس و درک زمان، تکاپو و تلاش در حل مشکلات معنوی، عنایت دیگری از آفریدگار جهان به بندگان است فطرت و نهاد پاک انسان، هنگامی که با نیروی عقلش همراهی می‌کند و اسباب و علل این همه معضلات و تاریکی‌ها را بررسی می‌نماید، او را به تلاش برای یافتن راه حل و بکار بستن آن وا می‌دارد.
انسانی که به غفلت بی‌خبری و فراموشی آفریدگار و امام زمانش مبتلا نشده، کاری به ساختار جامعه ندارد. او با فطرت پاک خود به سوی فضایل حرکت می‌کند تا به سرمنزل مقصود که همان کمال اوست، برسد.
بنابراین او در تاریکی مطلق نیز به دنبال نور است. نوری که او را به کمال هستی خویش رهنمون کند. او به یاری خدا با دقت سرگذشت انسان‌های گذشته را از نظر می‌گذراند و محل اصلی مشکل را پیدا می‌کند و انسان‌های موفق و گمراه را از هم باز می‌شناسد و علل موفقیت انسان‌های والا را پیدا می‌کند آنگاه دستورالعملی برای خویشتن درست کرده و برای رسیدن به کمال خویش، بکار می‌بندد.
آری! غدیر سرمنزل کمال بود که اولین آفتار عالمتاب هدایت در آن درخشید و با پرتو انوار الهی خود جهان را روشن نمود. ولی خفاشان، دشمنان و منافقان دیو صفت جلو تابش او را گرفته و جهان را در تاریکی فرو بردند و می‌خواستند با دهانهایشان این نور الهی را خاموش نمایند … .
اما غافل از آنکه خدای مهربان آفریدگار این نور است و او خود حافظ و نگهبانش که او نورش را به اتمام می‌رساند.
آری! اکنون پس از گذشت چهارده قرن از غدیر و آغاز نور هنوز آن نور الهی نور افشانی می‌کند و اوست که دل‌های جهانیان را شیفته و معطوف خود گردانیده و با پرتو نور بی‌مثالش مخلوقات جهان را هدایت و مطیع ولایت خویش قرار داده و ملل مختلف جهان هر لحظه منتظر قدوم آن نور الهی هستند.
به راستی که آن نور در غدیر با ولایت امیرمؤمنان علی (ع) جلوه‌گر شد و دنیای ظلمانی را با نورش روشن نمود. آنگاه یازده فرزند پاک او که هر یک نور الهی برای هدایت و سیر انسان‌ها به سوی کمال هستند، یکی پس از دیگری نور افشانی کرده و زمان‌های مخلتف را منور نمودند.
اینک آخرین جلوه از آن نور الهی در پشت ابرهای سیاه دوران تاریک آخرالزمان بسر می‌برد او امام زمان ما و نور دوران ماست و منتظران و چشم به راهان او در دوران تحیر و غفلت آخرالزمان زندگی می‌کنند و برای رسیدن به آن نور الهی در تلاش و تکاپو هستند.
در این نوشتار مسیری را از صحرای غدیر تا دوران شکوهمند ظهور معین نمودیم تا به همراه عاشقان و دلسوختگان آن نور الهی شاهد جلوه‌های نورانی الهی بوده و این مسیر معنوی را طی کنیم. باشد که در این مسیر معنوی با کسب شناخت و معرفت صحیح با امام زمان خود ارتباط بر قرار کرده و در پرتوی این انوار الهی ما نیز از جمله یاران و انصار آن حجت خدا بوده و از انسان‌های دوران شکوهمند ظهور حضرت مهدی (عج) باشیم.